Zaznacz stronę
Zadzwoń +48 500 18 18 11

Blog

Skuteczność energetyczna instalacji termoizolacyjnych zależy od bardzo wielu czynników. Można je podzielić na dwie grupy.

Pierwsza to czynniki, które brano pod uwagę podczas projektowania i wykonania izolacji. Druga grupa czynników wynika z warunków, w jakich izolacja jest użytkowana w obiekcie. Najważniejszą grupę czynników stanowi grupa pierwsza. Należy w niej wymienić m.in.:

prawidłowy dobór materiału izolacyjnego, uwzględniający temperaturę czynnika roboczego instalacji w różnych warunkach pracy oraz odporność na przyszłe narażenia mechaniczne, termochemiczne, klimatyczne, chemiczne lub wywołane promieniowaniem,

optymalny dobór grubości izolacji, uwzględniający koszt wykonania izolacji i przyszły koszt zaoszczędzonej energii,

dobór rodzaju i sposób wykonania podkonstrukcji,

dobór rodzaju i sposób wykonania płaszcza ochronnego,

sposób minimalizowania liniowych i punktowych mostków cieplnych.

W drugiej grupie można wymienić czynniki wynikające w dużej mierze z kultury technicznej służb odpowiedzialnych za eksploatację instalacji, w ramach której można wymienić m.in.:

okresową kontrolę skuteczności izolacji,

demontaż i ponowny montaż fragmentów izolacji z zachowaniem

wymagań jak dla wykonywania nowej izolacji,

okresową konserwację płaszcza ochronnego oraz niedopuszczanie do mechanicznego przerwania ciągłości powłok ochronnych.

Ważne jest również, aby nie dopuszczać do zmiany warunków pracy izolacji w stosunku do warunków przyjmowanych na etapie tworzenia założeń projektowych. W zakresie wymagań formalnych, jakie muszą spełniać termoizolacje przemysłowe, można wymienić jedynie kilka przepisów. Obowiązujący zapis dla projektowania izolacji termicznej instalacji przemysłowych zawarto w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych. Zgodnie z § 33: „Urządzenia i instalacje pracujące z czynnikiem o temperaturze wyższej niż 60°C powinny być wyposażone w izolację termiczną tak zaprojektowaną i utrzymaną, aby temperatura zewnętrzna na jej powierzchni w miejscach dostępnych nie przekraczała 60°C”. W zakresie obowiązywania Ustawy prawo budowlane oraz warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, należy projektować izolacje zgodnie normą PN-B-02421:2000. Zakres stosowania normy to izolacje cieplne w instalacjach centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej i technologicznej, sieciach ciepłowniczych prowadzonych w kanałach, tunelach i budynkach oraz sieciach napowietrznych o temp. czynnika nie większej niż 200°C. Środowisko zrzeszone w Polskim Stowarzyszeniu Wykonawców Izolacji Przemysłowych przyczyniło się do opublikowania normy branżowej PN-B-20105:2014-09, w której zawarto wiele cennych informacji dotyczących wymagań jakościowych i sposobu odbierania prac izolacyjnych oraz wprowadzono wymóg zachowania temperatury na zewnętrznym płaszczu izolacji nie więcej niż 50°C. W normie można również znaleźć zalecenie, aby wyznaczać grubość izolacji na podstawie kryterium ekonomicznego. Biorąc pod uwagę przytoczone informacje oraz fakt, że stosowanie w naszym kraju norm nie jest obowiązkowe, można sformułować wniosek o braku jednoznacznych zasad i wytycznych do projektowania izolacji termicznych na instalacjach przemysłowych. W praktyce przemysłowej skutkuje to tym, że inwestorzy, projektanci i wykonawcy wciąż określają wymagania w zakresie skuteczności izolacji termicznych przez wypełnienie jedynie obowiązku zapewnienia bezpiecznej temperatury na płaszczu ochronnym izolacji.

Pobierz artykuł

Zapisz się do newslettera